- Ρε φίλε να σου πω κάτι, λέει με ύφος ειρωνικό ο Άκης
- Ακούω! .. Απαντάει με ύφος εν μέρει ενθουσιώδες το φιλαράκι του με το βλέμμα του όμως στραμμένο στην εφημερίδα.
- Βασικά πρώτα θα σε ρωτήσω και μετά θα σου πω. Τι θα 'κανες αν κέρδιζες 500 ευρώ;
- Θα θελα να πάω κανένα ταξίδι ρε μαλάκα αλλά βάλε κάτι ακόμα γιατί αυτά δε φτάνουν. Όνειρο είναι τι τσιγκουνεύεσαι;..
Γέλια...
- Αντε λέγε. Ταξίδι θα κανες;
- Ε ναι ρε φίλε. Αν έβρισκα παρέα θα κανα κανένα ταξιδάκι. Γιατί ρωτάς σου περισσεύουν και θες να μου τα δώσεις;
- Καλά θα ταν. Όχι απλά σκεφτόμουν κάτι το πρωί και νομίζω σοκαρίστηκα..
- Τι ρε;;..Έγινε κάτι;
- Ναι έγινε. Έγινε φίλε. Ξέρεις τι έγινε; Ότι τα όνειρά μας τελειώνουν εδώ που αρχίζει το όνειρο "να'χα 500 ευρώ...να πληρώσω τους λογαριασμούς μου.."
Γέλια πολλά... Μια αλήθεια ειπώθηκε, ωραία ειπωμένη. Άσχημη όμως στο άκουσμα. Άσχημη. Αγχωτική.
- Λοιπόν, άσε τις φιλοσοφίες και πες.. θα πιούμε κανένα ποτάκι το βράδυ;
- Δε ξέρω ρε φίλε. Λεφτά δεν παίζουν. Δεν μπορώ πάλι να ζητήσω. Μου'δωσαν προχτές και πλήρωσα κάποιους λογαριασμούς και τώρα δεν έχω φράγκο. Μπορεί να μου δώσουν σήμερα οπότε να χω...
- Και τι θα κάνεις ρε μαλάκα; Μέσα θα κάτσεις;
- Ε ναι..
Λες και μένα μου αρέσει..
Eπεισόδιο 6ο
- Καλησπέρα κ.Καθηγητά, τι κάνετε;
- Καλώς τον! Καλά αγόρι μου, εσύ; πώς πάει;
- Καλά, τα ψιλοπροχώρησα αυτά που λέγαμε. Θέλετε να σας στείλω ένα report να το προωθήσετε μήπως δείξει ενδιαφέρον κανένα περιοδικό;
- Είναι έτοιμο για δημοσίευση δηλαδή;
- Ε ναι. Έτσι νομίζω. Δουλεύει κανονικά. Έγραψα και την αναφορά. Να σας το στείλω αργότερα;
- Ναι στείλτο και τα ξαναλέμε.
- Έγινε, καλημέρα.
..Ξύπνημα στις 9 για να μιλήσουμε για 10'. Και πάλι...σιγά μην προωθηθεί. Πάλι πόρτα θα φάμε. Λεφτά για ερευνητικά δεν υπάρχουν. Χειρότερη εποχή για να γίνω επιστήμονας δεν θα μπορούσα να είχα διαλέξει. Απορώ τελικά αν ο λόγος που συνεχίζω να το κυνηγάω και να τρώω πόρτες είναι γιατί μ'αρεσει ή γιατί απλά δεν έχω βρεί κανέναν καλύτερο στόχο να βάλω. Κι αν πω να βρω καμιά δουλειά.. σιγά μη βρώ. Κανείς δε βρίσκει. Εμένα θα περιμένουν οι εταιρίες;
Πάλι site μάλλον θα φτιάχνω και χαζοπρογράμματα από δω κι από κει να βγάζω κανένα χαρτζιλίκι. Γιατί για λεφτά, ούτε για αστείο. Τι θα κάνω ρε πούστη μου; Μήπως βαδίζω εντελώς λάθος;..
Θα αρχίσω να κοιτάω και τις προκυρήξεις του δημοσίου έτσι όπως πάω. Ευτυχισμένη θα την κάνω τη μάνα μου. Όσο το σιχαίνομαι σαν σκέψη, άλλο τόσο το λαχταρώ όταν σκέφτομαι ότι μπορεί να βγαίνει ο μήνας και να μπαίνει ένα χιλιάρικο στην τσέπη μου. Τι μαλακίες κάνω; Με τι βλακείες ασχολούμαι; Πήγα να κάνω την κ@βλα μου επάγγελμα αλλά αν συνεχίσω έτσι θα πεινάω μια ζωή. Ουφ.. πολύ προβληματισμός για αρχή της βδομάδας.
Για όλους έχει ο θεός.. έτσι λέει η γιαγιά μου.
Παρήγορο απλά; ή σοφό;
Θα δείξει!
- Καλώς τον! Καλά αγόρι μου, εσύ; πώς πάει;
- Καλά, τα ψιλοπροχώρησα αυτά που λέγαμε. Θέλετε να σας στείλω ένα report να το προωθήσετε μήπως δείξει ενδιαφέρον κανένα περιοδικό;
- Είναι έτοιμο για δημοσίευση δηλαδή;
- Ε ναι. Έτσι νομίζω. Δουλεύει κανονικά. Έγραψα και την αναφορά. Να σας το στείλω αργότερα;
- Ναι στείλτο και τα ξαναλέμε.
- Έγινε, καλημέρα.
..Ξύπνημα στις 9 για να μιλήσουμε για 10'. Και πάλι...σιγά μην προωθηθεί. Πάλι πόρτα θα φάμε. Λεφτά για ερευνητικά δεν υπάρχουν. Χειρότερη εποχή για να γίνω επιστήμονας δεν θα μπορούσα να είχα διαλέξει. Απορώ τελικά αν ο λόγος που συνεχίζω να το κυνηγάω και να τρώω πόρτες είναι γιατί μ'αρεσει ή γιατί απλά δεν έχω βρεί κανέναν καλύτερο στόχο να βάλω. Κι αν πω να βρω καμιά δουλειά.. σιγά μη βρώ. Κανείς δε βρίσκει. Εμένα θα περιμένουν οι εταιρίες;
Πάλι site μάλλον θα φτιάχνω και χαζοπρογράμματα από δω κι από κει να βγάζω κανένα χαρτζιλίκι. Γιατί για λεφτά, ούτε για αστείο. Τι θα κάνω ρε πούστη μου; Μήπως βαδίζω εντελώς λάθος;..
Θα αρχίσω να κοιτάω και τις προκυρήξεις του δημοσίου έτσι όπως πάω. Ευτυχισμένη θα την κάνω τη μάνα μου. Όσο το σιχαίνομαι σαν σκέψη, άλλο τόσο το λαχταρώ όταν σκέφτομαι ότι μπορεί να βγαίνει ο μήνας και να μπαίνει ένα χιλιάρικο στην τσέπη μου. Τι μαλακίες κάνω; Με τι βλακείες ασχολούμαι; Πήγα να κάνω την κ@βλα μου επάγγελμα αλλά αν συνεχίσω έτσι θα πεινάω μια ζωή. Ουφ.. πολύ προβληματισμός για αρχή της βδομάδας.
Για όλους έχει ο θεός.. έτσι λέει η γιαγιά μου.
Παρήγορο απλά; ή σοφό;
Θα δείξει!
Επεισόδιο 5ο
- Θα κάτσουμε εδώ; Τι λές;
- Ναι, ναι εδώ. Μια χαρά είναι.
Όταν κάνω λίγο καιρό να βγω ξεχνάω εντελώς ότι παρόλο που εγώ μένω σπίτι ο κόσμος συνεχίζει και βγαίνει. Όπως καθε Πέμπτη έτσι και σήμερα δικαιώνομαι. Ο κόσμος που βγαίνει την Πέμπτη είναι πολύ ωραίος.
- Τι θα πιούμε;
- Μπύρες;
- Μπύρες!!!
- Ναι ναι μπύρες.
Οι μπύρες φτάνουν μέσα σε λιγότερο από 5 λεπτά αρκετά για να σκανάρω τον κόσμο γύρω μου και να εγκλιματιστώ. Τα κορίτσια τα ψιλολένε αλλά εγώ είμαι σε φάση εγκλιματισμού και για λίγη ώρα απέχω και χαζεύω.
- Λοιπόν; Τα νέα σου;
Η ερώτηση με ξυπνάει από το λίθαργο των σκέψεων και επανέρχομαι..
- Νέα; Μακάρι να 'χα νέα. Δουλειά και γενικά ησυχία. Πολύ ησυχία.. ανησυχητική ησυχία.
Γέλια..
- Άντε ρε! Που τα πουλάς αυτά; Εσύ και η ησυχία είστε δυο έννοιες αντίθετες! Σε λίγο θα μας πεις κι ότι δε βγαίνεις..ασ'τα αυτά και λέγε! Βρήκες κανένα γκομενάκι και χάθηκες έτσι; Τι έγινες;
- Τίποτα ρε αλήθεια!
Η Δήμητρα, η Μαρία και η Κατερίνα ήταν πολύ καλές φίλες στη σχολή. Μετά άρχισαν λίγο να χάνονται. Βγαίνουν ανά διαστήματα αλλά.. όχι όπως παλιά.
- Άντε καλά, μπορεί και να σε πιστέψουμε. Γιατί δε βγαίνεις; Δουλειά πολύ;
- Εεε όχι πολύ αλλά έχω βαρύνει! Γέρασα!..
Ακολουθούν γέλια!...
- Γυρνάω από τη δουλειά και βαριέμαι να βγώ. Σκέφτομαι και το πρωινό ξύπνημα της επομένης και βαριέμαι ακόμα περισσότερο.
- Λοιπόν, τώρα που βγήκες όμως θα τα σπάσουμε οκ; Φέρνω σφηνάκια..
- Ώχ κατάλαβα...κακή αρχή.
Ήδη το κλίμα έχει ελαφρύνει. Ο πάγος που υπήρχε λόγο του χρονικού διαστήματος που είχαν να ειδωθούν έσπασε και τώρα χαλαρές πλέον μπορούν να μιλήσουν και να περάσουν καλά.
- Άντε γεια μας
- Γεια μας.. είναι ωραία εδώ. Παίζει τέλεια μουσική.
- Ναι, είναι. Εμείς ερχόμαστε συχνά.
Λίγο οι κουβέντες για τα παλιά τα φοιτητικά, λίγο οι προβληματισμοί για το σήμερα σε χιουμοριστικό όμως επίπεδο, λίγο τα ανύπαρκτα γκομενικά τους θέματα αρκούν για να περάσει ένα βράδυ ευχάριστο. Όμορφο. Απλό. Τόσο απλό αλλά τόσο όμορφο. Λίγη καλή παρέα και 2 μπύρες αρκούν για να περάσει η ώρα χωρίς να το καταλάβεις.
Απέναντι μου κάθεται ένας τύπος που μόνο αδιάφορος δε θα μπορούσε να χαρακτηριστεί. Κάθεται μόνος του στο μπαρ και μιλάει συνεχώς με το παιδί που δουλεύει μέσα αλλά και με τους σερβιτόρους. Τα κορίτσια έχουν πλάτη οπότε δεν μπορούν να διαπιστώσουν τι είναι αυτό που μου έχει κλέψει την προσοχή. Είναι πολύ ωραίος. Απλά ντυμένος αλλά πολύ στυλάτα. Βγάζει έναν αντρισμό αλλά το πρόσωπό του δείχνει ότι πρέπει να είναι το πολύ στην ηλικία μου. Μπορεί και μικρότερος!!
Ωπ! Βλέπει ότι κοιτάω.. τώρα πρέπει να το παίξω λίγο αδιάφορη. Συμμετέχω εν τω μεταξύ κανονικότατα στην κουβέντα των κοριτσιών οπότε κανείς δεν παίρνει είδηση τίποτα. Μάλλον είναι του μαγαζιού. Αλλιώς μόνο φυσιολογικό δε θα μπορούσε να χαρακτηριστεί το ότι κάθεται μόνος του...
- Κορίτσια τα σφηνάκια αυτά είναι κερασμένα.
Ο μπάρμαν με το φιλαράκι του σηκώνουν τα ποτήρια τους και .. τα κατεβάζουμε.
Ουφ! Τι ήταν αυτό τώρα;.. Με την απορία θα μείνω μάλλον.
Η ώρα περνάει πολύ ευχάριστα. Έχουμε θυμηθεί παλιά χαζά σκηνικά και γελάμε συνεχώς. Τον βλέπω να κοιτάει ανα διαστήματα κι όλο αυτό μ'εχει εξιτάρει και μου 'χει τονώσει την αυτοπεποίθηση. Μετά από λίγο κι άλλα σφηνάκια μόνο που τώρα τα φέρνει ο μπάρμαν από μέσα..
- Κορίτσια; Αυτά για σας..Άκη;;
Ο τύπος έρχεται γιατί τα ποτήρια είναι 5. Ταχυπαλμία στο έπακρο...και μέχρι να καταλάβω πως αφήνω το σφηνάκι στο μπάρ κι ένα χέρι δίπλα μου απλώνεται..
- Ακης.
- Δήμητρα. Χάρηκα Άκη.
Αυτόν τον τρόπο γνωριμίας, το να συνοδεύω δηλαδή το χάρηκα από το όνομα του ατόμου που μόλις είχα γνωρίσει τον απέκτησα στα φοιτητικά μου χρόνια όταν συνειδητοποιήσα ότι δε συγκρατούσα ονόματα και είχα διαπιστώσει ότι κάνοντας αυτό μετά δεν τα ξεχνούσα. Βέβαια τώρα έγινε από συνήθεια καθότι η περίπτωση να ξεχνούσα το όνομά του ήταν απλά απίθανη.
- Πως και μόνο κορίτσια; Τους αφήσατε τους άντρες να δουνε το μάτς;...
- Μπα... τους αφήσαμε γενικά..
..λέω και δεν έχω καταλάβει ούτε κι εγώ τι εννοούσα.. πόσο μάλλον αυτός. Το ότι δεν υπάρχουν άντρες να αφήσουμε ήθελα να πώ αλλά.. δεν ήθελα να ακουστεί έτσι γιατί θα ήταν απελπιστικό..
- Απαράδεκτοι που σας άφησαν να βγείτε έτσι μόνες πάντως γιατί εγώ αν ήμουν στη θέση τους θα ανησυχούσα.
- Δεν υπάρχει κανείς να ανησυχεί.
..λέω και θεωρώ ότι πλέον έχει καταλάβει. Σειρά μου..
- Εσύ πως και μόνος; Σε στεναχώρησε η κοπέλα σου και βγήκες να τα πιεις;;
- Δεν έχω κοπέλα, κάνω κανένα μεροκάματο εδώ όταν δεν βγαίνω γιατί είμαι φοιτητής.
- Πόσο χρονών;
...
...
...και η κουβέντα συνεχίζεται έτσι. Είναι φοιτητής. Είναι από Χαλκίδα. Είναι στο 7ο έτος. Προσπαθεί να τελειώσει κλπ κλπ....και;;;
Είπαμε καληνύχτα κι έφυγε. Πως θα τον ξαναδώ; Που θα τον βρω;;
Με το που τελειώνω την κουβέντα τα κορίτσια μου κάνουν νόημα και φεύγουμε. Δε ρωτάω καν γιατί. Το μυαλό μου είναι εκεί. Τώρα;;
Πάω σπίτι και ξαπλώνω..άντε τώρα να κοιμηθείς.
- Ναι, ναι εδώ. Μια χαρά είναι.
Όταν κάνω λίγο καιρό να βγω ξεχνάω εντελώς ότι παρόλο που εγώ μένω σπίτι ο κόσμος συνεχίζει και βγαίνει. Όπως καθε Πέμπτη έτσι και σήμερα δικαιώνομαι. Ο κόσμος που βγαίνει την Πέμπτη είναι πολύ ωραίος.
- Τι θα πιούμε;
- Μπύρες;
- Μπύρες!!!
- Ναι ναι μπύρες.
Οι μπύρες φτάνουν μέσα σε λιγότερο από 5 λεπτά αρκετά για να σκανάρω τον κόσμο γύρω μου και να εγκλιματιστώ. Τα κορίτσια τα ψιλολένε αλλά εγώ είμαι σε φάση εγκλιματισμού και για λίγη ώρα απέχω και χαζεύω.
- Λοιπόν; Τα νέα σου;
Η ερώτηση με ξυπνάει από το λίθαργο των σκέψεων και επανέρχομαι..
- Νέα; Μακάρι να 'χα νέα. Δουλειά και γενικά ησυχία. Πολύ ησυχία.. ανησυχητική ησυχία.
Γέλια..
- Άντε ρε! Που τα πουλάς αυτά; Εσύ και η ησυχία είστε δυο έννοιες αντίθετες! Σε λίγο θα μας πεις κι ότι δε βγαίνεις..ασ'τα αυτά και λέγε! Βρήκες κανένα γκομενάκι και χάθηκες έτσι; Τι έγινες;
- Τίποτα ρε αλήθεια!
Η Δήμητρα, η Μαρία και η Κατερίνα ήταν πολύ καλές φίλες στη σχολή. Μετά άρχισαν λίγο να χάνονται. Βγαίνουν ανά διαστήματα αλλά.. όχι όπως παλιά.
- Άντε καλά, μπορεί και να σε πιστέψουμε. Γιατί δε βγαίνεις; Δουλειά πολύ;
- Εεε όχι πολύ αλλά έχω βαρύνει! Γέρασα!..
Ακολουθούν γέλια!...
- Γυρνάω από τη δουλειά και βαριέμαι να βγώ. Σκέφτομαι και το πρωινό ξύπνημα της επομένης και βαριέμαι ακόμα περισσότερο.
- Λοιπόν, τώρα που βγήκες όμως θα τα σπάσουμε οκ; Φέρνω σφηνάκια..
- Ώχ κατάλαβα...κακή αρχή.
Ήδη το κλίμα έχει ελαφρύνει. Ο πάγος που υπήρχε λόγο του χρονικού διαστήματος που είχαν να ειδωθούν έσπασε και τώρα χαλαρές πλέον μπορούν να μιλήσουν και να περάσουν καλά.
- Άντε γεια μας
- Γεια μας.. είναι ωραία εδώ. Παίζει τέλεια μουσική.
- Ναι, είναι. Εμείς ερχόμαστε συχνά.
Λίγο οι κουβέντες για τα παλιά τα φοιτητικά, λίγο οι προβληματισμοί για το σήμερα σε χιουμοριστικό όμως επίπεδο, λίγο τα ανύπαρκτα γκομενικά τους θέματα αρκούν για να περάσει ένα βράδυ ευχάριστο. Όμορφο. Απλό. Τόσο απλό αλλά τόσο όμορφο. Λίγη καλή παρέα και 2 μπύρες αρκούν για να περάσει η ώρα χωρίς να το καταλάβεις.
Απέναντι μου κάθεται ένας τύπος που μόνο αδιάφορος δε θα μπορούσε να χαρακτηριστεί. Κάθεται μόνος του στο μπαρ και μιλάει συνεχώς με το παιδί που δουλεύει μέσα αλλά και με τους σερβιτόρους. Τα κορίτσια έχουν πλάτη οπότε δεν μπορούν να διαπιστώσουν τι είναι αυτό που μου έχει κλέψει την προσοχή. Είναι πολύ ωραίος. Απλά ντυμένος αλλά πολύ στυλάτα. Βγάζει έναν αντρισμό αλλά το πρόσωπό του δείχνει ότι πρέπει να είναι το πολύ στην ηλικία μου. Μπορεί και μικρότερος!!
Ωπ! Βλέπει ότι κοιτάω.. τώρα πρέπει να το παίξω λίγο αδιάφορη. Συμμετέχω εν τω μεταξύ κανονικότατα στην κουβέντα των κοριτσιών οπότε κανείς δεν παίρνει είδηση τίποτα. Μάλλον είναι του μαγαζιού. Αλλιώς μόνο φυσιολογικό δε θα μπορούσε να χαρακτηριστεί το ότι κάθεται μόνος του...
- Κορίτσια τα σφηνάκια αυτά είναι κερασμένα.
Ο μπάρμαν με το φιλαράκι του σηκώνουν τα ποτήρια τους και .. τα κατεβάζουμε.
Ουφ! Τι ήταν αυτό τώρα;.. Με την απορία θα μείνω μάλλον.
Η ώρα περνάει πολύ ευχάριστα. Έχουμε θυμηθεί παλιά χαζά σκηνικά και γελάμε συνεχώς. Τον βλέπω να κοιτάει ανα διαστήματα κι όλο αυτό μ'εχει εξιτάρει και μου 'χει τονώσει την αυτοπεποίθηση. Μετά από λίγο κι άλλα σφηνάκια μόνο που τώρα τα φέρνει ο μπάρμαν από μέσα..
- Κορίτσια; Αυτά για σας..Άκη;;
Ο τύπος έρχεται γιατί τα ποτήρια είναι 5. Ταχυπαλμία στο έπακρο...και μέχρι να καταλάβω πως αφήνω το σφηνάκι στο μπάρ κι ένα χέρι δίπλα μου απλώνεται..
- Ακης.
- Δήμητρα. Χάρηκα Άκη.
Αυτόν τον τρόπο γνωριμίας, το να συνοδεύω δηλαδή το χάρηκα από το όνομα του ατόμου που μόλις είχα γνωρίσει τον απέκτησα στα φοιτητικά μου χρόνια όταν συνειδητοποιήσα ότι δε συγκρατούσα ονόματα και είχα διαπιστώσει ότι κάνοντας αυτό μετά δεν τα ξεχνούσα. Βέβαια τώρα έγινε από συνήθεια καθότι η περίπτωση να ξεχνούσα το όνομά του ήταν απλά απίθανη.
- Πως και μόνο κορίτσια; Τους αφήσατε τους άντρες να δουνε το μάτς;...
- Μπα... τους αφήσαμε γενικά..
..λέω και δεν έχω καταλάβει ούτε κι εγώ τι εννοούσα.. πόσο μάλλον αυτός. Το ότι δεν υπάρχουν άντρες να αφήσουμε ήθελα να πώ αλλά.. δεν ήθελα να ακουστεί έτσι γιατί θα ήταν απελπιστικό..
- Απαράδεκτοι που σας άφησαν να βγείτε έτσι μόνες πάντως γιατί εγώ αν ήμουν στη θέση τους θα ανησυχούσα.
- Δεν υπάρχει κανείς να ανησυχεί.
..λέω και θεωρώ ότι πλέον έχει καταλάβει. Σειρά μου..
- Εσύ πως και μόνος; Σε στεναχώρησε η κοπέλα σου και βγήκες να τα πιεις;;
- Δεν έχω κοπέλα, κάνω κανένα μεροκάματο εδώ όταν δεν βγαίνω γιατί είμαι φοιτητής.
- Πόσο χρονών;
...
...
...και η κουβέντα συνεχίζεται έτσι. Είναι φοιτητής. Είναι από Χαλκίδα. Είναι στο 7ο έτος. Προσπαθεί να τελειώσει κλπ κλπ....και;;;
Είπαμε καληνύχτα κι έφυγε. Πως θα τον ξαναδώ; Που θα τον βρω;;
Με το που τελειώνω την κουβέντα τα κορίτσια μου κάνουν νόημα και φεύγουμε. Δε ρωτάω καν γιατί. Το μυαλό μου είναι εκεί. Τώρα;;
Πάω σπίτι και ξαπλώνω..άντε τώρα να κοιμηθείς.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)