Επεισόδιο 2ο

Όταν ξυπνάς νωρίς στην Αθήνα σου δημιουργείται η ψευδαίσθηση ότι μπορεί τελικά να μην έχει και τόσο ζέστη σήμερα. Η δροσιά στο μετρό όμως συνδυάζεται από μια αφόρρητη πολυκοσμία που σε κάνει τελικά να ξαναθυμηθείς ότι μέχρι το μεσημέρι θα βράζει ο τόπος και ο μοναδικός παράδεισος θα είναι το γραφείο και η δροσιά του κλιματιστικού.
Η Δήμητρα ακολουθεί το ίδιο πρόγραμμα, κάθε πρωί εδώ και 10 μήνες. Ξύπνημα στις 7 παρά τέταρτο, ετοιμασία 45 λεπτών και μετά μετρό. Το σπίτι της στην Πανόρμου της έμεινε κληρονομιά από τα φοιτητικά της χρόνια. Παρόλο που η ζωή της άλλαξε συνεχίζει να κρατάει πράγματα από τα φοιτητικά της χρόνια. Δεν έχουν περάσει παρά μονο 2 χρόνια κι όμως όλα είναι τόσο διαφορετικά.
Στη δουλειά, τυπικές καλημέρες. Είναι νωρίς και όλες οι πόρτες είναι ανοιχτές. Κόσμος φτάνει συνεχώς ενώ αρκετοί ανεβοκατεβαίνουν φτιάχνοντας τον πρωινό τους καφέ που θα τους κρατήσει παρέα μέχρι το μεσημέρι.
Οι λίγο πιο παλιοί φτάνουν πάντα μαζί οπότε κάθονται έξω και κάνουν το πρωινό τους τσιγάρο λέγοντας ανοησίες ή σχολιάζοντας τα αφεντικά.
Η "Design&Art" είναι μια νέα εταιρία στο χώρο της γραφιστικής και ακόμα δεν έχει βρει απόλυτα τον προσανατολισμό της. Αναλαμβάνει κάθε είδους υπηρεσία γραφιστικής. Από εξώφυλλα άλμπουμ και αφίσες μέχρι καταλόγους εστιατορίων καθώς και δημιουργία LOGO και τώρα τελευταία και WebDesign. Αν εξαιρέσεις 2-3 άτομα όλοι οι υπόλοιποι είναι γύρω στα 30. Η Δήμητρα είναι η "μικρή". Οι ιδέες της ακούγονται πάντοτε με θετική διάθεση αλλά χαρακτηρίζονται ως ενθουσιώδεις και μπαίνουν στην άκρη.
Τη γεμίζει η δουλειά της. Όταν μπήκε στο τμήμα της αρχιτεκτονικής δεν ονειρεύτηκε ποτέ να χτίσει σπίτια. Δεν την ενθουσίασαν ποτέ οι μακέτες. Μπήκε στην αρχιτεκτονική γιατί με τέτοιο βαθμό δε γινόταν να πάει στο ΤΕΙ Γραφιστικής.  Το αν το έχει μετανιώσει δε θα το μάθει ποτέ γιατί πολύ απλά δε θα μάθει ποτέ τι θα γινόταν αν πήγαινε εκεί.
Η δουλειά είναι μετρημένη. Η Δήμητρα έχει αναλάβει να χρωματίσει ένα Logo για μια μικρή αλυσίδα σούπερ-μάρκετ. Θα ετοιμάσει 4 - 5 ιδέες για να διαλέξει μόνη της από αυτές τις 3 και να τις δώσει πιο "πάνω" για φιλτράρισμα και για παρατηρήσεις. Είναι εύκολη διαδικασία οπότε το άνοιγμα του υπολογιστή την οδηγεί αυτόματα στο αργόσχολο σερφάρισμα μιας και κανείς δεν μπορεί να δει την οθόνη της όταν κάθεται στο γραφείο της. Ταξιδεύει πάντα σε μέρη όπου το γραφείο της δεν είναι απλά ένα έπιπλο δίπλα σε πολλά άλλα, αλλά γραφείο με την έννοια του χώρου. Του χώρου που χωρίζεται με πόρτα από τα άλλα, πόρτα που για να ανοίξει πρέπει να δώσει αυτή το οκ..ταξίδια μακρυνά. Τέτοιες σκέψεις κάνει τις μέρες που νιώθει να αδικείται.
Σήμερα όμως είναι αλλιώς. Έχει κέφια. Κατάφερε - παρά την κούραση - να βγει χτες το βράδυ και μάλιστα να περάσει και καλά. Κι ενώ συνήθως το πρωινό ξύπνημα την κάνει να μετανιώνει για τα χθεσινοβραδυνά σήμερα ούτε το ξύπνημα την πρόδωσε. Ξύπνησε φρέσκια, ένιωθε όμορφα, και η κοινωνική συναναστροφή της χτες με ορισμένα κάθε άλλο παρά αδιάφορα άτομα αποτέλεσε καλύτερο δυναμωτικό κι από τη Βιταμίνη C που προτείνει ανεπιφύλακτα η μανούλα.
Οι σκέψεις για το χθεσινό βράδυ λοιπόν και ο αγαπημένος της σταθμός αποτέλεσαν την καλύτερη παρέα στο χρωματισμό του Logo, με αποτέλεσμα η ώρα να πάει 2, τα Logo να είναι σχεδόν έτοιμα και η Δήμητρα χαρούμενη γιατί της αρέσει πολύ να βυθίζεται όταν κάνει μια δουλειά που την ευχαριστεί.
Πάει και η σημερινή μέρα. Εύκολη. Ευχάριστη.
Τώρα μετρό. Στάση στο Σούπερ - Μαρκετ για τα απαραίτητα και... πάνω που σκεφτόταν τα απαραίτητα..γιατί όλα τα σούπερ - μάρκετ έχουν στα logo τους τα χρώματα κόκκινο και μπλε;;;Θα το ψάξω να μου λυθεί η απορία. Ευτυχώς εγώ έσπασα λίγο το βαρετό αυτό καλούπι.
Και μετά ακολουθεί ο απαραίτητος παραλληλισμός.. Μακάρι να μπορούσα να σπάσω και της καθημερινότητας μου το καλούπι όσο εύκολα και φυσικά δε χρησιμοποίησα το μπλε και το κόκκινο στο logo που χρωμάτισα σήμερα. Λες κι αυτό να είναι τόσο απλό;..