- Τι ώρα είπες θα φύγεις;
- Ε να μη με πιάσει βράδυ. Την κάνω σε λίγο.
- Να'ρχεσαι ρε μαλάκα. Ωραία περάσαμε.
- Πω πω όντως.. ήταν πολύ καλά. Θυμήθηκαμε και λίγο τα παλιά. Κάψιμο.
- Να'ρχεσαι. Ακούς;
- Έγινε φίλος.. Ευχαριστώ για όλα.
- Εγώ για την παρέα. Καλό δρόμο.
...και η πόρτα κλείνει. Πάλι μόνος. Νιώθει ωραία με το σπίτι γεμάτο. Ο Μίλτος είναι παλιόφιλος. Σχολή μαζί. Συγκάτοικοι παλιότερα. Από τότε που έφυγε, η ζωή του Αλέξη άλλαξε αρκετά. Και όταν κάνει κανένα καλό και εμφανίζεται οι μπαταρίες του Αλέξη γεμίζουν. Αραλίκη μαζί το βράδυ. Μπύρες στο μπαλκονάκι με θέα τα σκαλάκια της Πάτρας. Μπύρες. Τσιγάρο. Κουβέντα. Κι όταν ξυπνούσαν το πρωί, παρόλο που αργούσαν να ανταλλάξουν κουβέντα, η αίσθηση του να είναι κάποιος δικό σου στο χώρο, διώχνει κάθε μοναχική σκέψη. Φιλαράκια. Πολύ καλά αλλά οι ζωές τους είναι μακρυά.
Κι άντε τώρα να συνηθίσεις. Πωω τον μαλάκα τον συνήθισα. 5 μέρες κάθησε και τώρα το σπίτι μου φαίνεται άδειο. Με ποιον θα πω εγώ μαλακίες πριν κοιμηθώ. Με ποιον θα παραγγείλω βρωμιές στις 3 το πρωί. Μαλακία είναι να'σαι μόνος. Πρέπει να βρω καμιά γκόμενα. Δε παλεύεται άλλο αυτή η κατάσταση. Ούτε αυτή η μοναξιά. Θα φρικάρω.
Η μέρα είναι μέρα. Περνάει πιο γρήγορα. Οι βραδυνές ώρες νομίζω ότι σε αντίθεση με όλες τις υπόλοιπες κρατάνε 180 λεπτά αντί για 60. Θα στρωθώ να διαβάσω από αύριο γιατί θα μαζευτούν πάλι τα φοιτητάκια πίσω και θα με χώσει ο άλλος να διορθώσω γραπτά, να κάνω καμιά επιτήρηση και θα μείνει πάλι πίσω το διδακτορικό.
Έκανε ένα μπάνιο κι άραξε. Πρέπει να ετοιμάσει κάτι έγγραφα για το πανεπιστήμιο αλλά η διάθεση του δεν τον αφήνει.
Πόσο καλύτερα είναι όλα με παρέα.
Πιάνει το τηλέφωνο.
- Έλα ρε. Τι κάνεις;
- Καλά αδερφούλη εσύ;
- Καλά. Έφυγε ο Μίλτος κι άραξα.
- Μόνος;
- Εντελώς.
- Άντε απόλαυσε την ησυχία σου. Όλα καλά;
- Ναι, ναι μια χαρά. Θα αρχίσω να πηγαίνω σχολή πάλι από αύριο να μπω σε ρυθμό. Εσύ;
- Εγώ μια χαρά. Είμαι με τον Κωνσταντίνο έξω και σε λίγο θα πάμε σπίτι.
- Οκ μικρή. Να προσέχεις. Καλά να περάσετε.
- Φιλαααάκια..
Να και κάποιος που περνάει καλά. Δε θα περάσει με τίποτα έτσι η ώρα.
Ειναι παρα πολυ ενδιαφερουσα η ιδεα εδω. Μου αρεσουν πολυ και τα 3 μεχρι στιγμης. Δεν ξερω. Ειναι καταστασης φαινομενικά εύκολων ζωών και ανθρώπων που ο καθένας προσπαθει πραγματικα αλλα ειναι σχεδον αδυνατο να μη βυθιστει ξανα σε σκεψεις που η καθημερινοτητα και η συντροφια απομακρυνουν. Τουλαχιστον καπως ετσι το βλεπω εγω. Αν βγαζει νοημα... Μου αρεσει!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ πάρα πολύ,
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εγώ κάπως έτσι το βλέπω..
θα προσπαθήσω αρκετά για να κερδίσω αναγνωστικό κοινό αλλά και για να μη χάσω τους πρώτους μου αναγνώστες.
Εχεις προηγουμενα στην μπλογκοσφαιρα?
ΑπάντησηΔιαγραφήόχι τίποτα.
ΑπάντησηΔιαγραφή